Odliczam już dni do wiosny, łapczywie łapiąc każdy promień słońca wyglądający zza chmur. Wiem, że "taki mamy klimat", ale szarość, ciemność i ponure miasto podcinają mi skrzydła. Włączyłam sobie wczoraj płytę "Fado de amor", otworzyłam puszkę pasty z sardynek, butelkę wina odpaliłam komputer i zaczęłam szykować własną fotoksiążkę ze zdjęciami z różnych wyjazdów m.in. do Lizbony.
Trafiłam na kilka zdjęć, których chyba jeszcze nie było na blogu, więc uznałam, że czas je zaprezentować w ramach mojej ulubionej, zimowej terapii kolorem. Przy okazji mogłam powspominać.
Dziś różne kolory dzielnicy Alfama i moje małe tęsknoty. Brakuje mi tych ścian w pastelowych odcieniach, budynków odnowionych i tych zupełnie zapomnianych. Płytek, które przedstawiają ciekawe historie i tych, które są zlepkiem symetrycznych wzorów. Skoro jesteśmy przy azulejos, nie kupujcie ich na targach! Podobno wiele nich jest zrywanych z domów, bo jest na nie popyt.
Brakuje mi leniwych kotów leżących wygodnie na parapetach i kanarków w ażurowych klatkach. Dźwięków muzyki dobiegającej z wąskich uliczek i niewielkich, rodzinnych restauracji, szumu Tagu, stukotu tramwaju 28 pędzącego w dół stromą ulicą. Zapachu grillowanych ryb, mocnej kawy z cukrem.
Wspominam smak posiłków nieśpiesznych, popijanych chłodnym, domowym winem, zagryzanych ciepłym ciastkiem na deser. Godziny spędzone na punktach widokowych, bez poczucia upływu czasu. Lubię chodzić bez celu, gubić się w nie zawsze czystych zakątkach, podziwiać kiczowate dekoracje.
Myślę o praniu suszącym się na słońcu, starszych ludziach obserwujących życie ulicy z drewnianych ławeczek i niewielkich balkonów. Pamiętam ich łagodne spojrzenia i serdeczne uśmiechy, szczekanie kudłatego psa i wesoły śpiew grupki małych dzieci. Jasne okna i ciężkie drzwi, słońce rzucające cienie.
Gdybym była teraz w Lizbonie, poszłabym w ukochane miejsca, odwiedziła ulubione knajpki, zamówiła te same przysmaki co zawsze. Usiadła na placyku, który znam doskonale, posłuchała muzyki, która nie jest żadnym zaskoczeniem. Wpadłabym w lizbońską rutynę, która jest tak memu serca bliska. Kocham wracać w miejsca, które kocham, nawet kosztem odkrywania nowych miast i krajów. W Lizbonie będę już zawsze czuła się jak w drugim domu. Ciekawa jestem czy Wy też macie takie wyjątkowe miejsca?
.JPG)
już sobota nastrajała optymistycznie co do pogody, niedziela znów dołująco ponura...
OdpowiedzUsuńbardzo mi się marzy tam pojechać...
OdpowiedzUsuńWybieram się w maju do Portugalii.. co oprócz Lizbony warto zobaczyć wg Ciebie ? :-)
OdpowiedzUsuńA na jak długo się wybierasz?
Usuńniestety tylko jakieś 5 dni
UsuńTo nie warto nic poza Lizboną i jej bardzo bliskimi okolicami (np Sintra, Cabo da Roca lub plaża w Costa da Caparica). Zbyt wiele ciekawych rzeczy jest na miejscu, by w 5 dni szukać dalej
UsuńDzięki za tę terapię. Mi też to ponuractwo za oknem podcina skrzydła. Nie nadaję się do tego klimatu, zawsze ciągnęło mnie do słońca, błękitnego nieba i ciepła. Nie mogę już doczekać się wiosny i chcę schować wreszcie te szaliki, płaszcze i wszystkie ciepłe ciuchy!
OdpowiedzUsuńOjeej *.* Jakie cudowne zdjęcia <3
OdpowiedzUsuńNajładniejsze jest to z tramwajem!
Pokazałaś mi że Lizbona faktycznie może być pięknym miejscem, nigdy aż tak mi się to miasto nie podobało, ale teraz zmieniłaś moje spojrzenie :) Pozdrawiam!
CUDNIE!!!
OdpowiedzUsuńNoooo, patrząc na te zdjecia, to nie tylko wiosny mi się chce, ale i lata i wakacji!! :)))
OdpowiedzUsuńW czwartek pozdrowię od Ciebie Alfamę. Nie będzie tak ciepło i słonecznie jak na Twoich zdjęciach, ale (w porównaniu z dzisiejszą aurą za oknem) wiosennie. A Ty? Kiedy tam znów zawitasz?
OdpowiedzUsuńBylismy tam z zona na poczatku stycznia. Piekna, sloneczna pogoda. Pozostal zachwyt i niedosyt, bo to bylo tylko 7 dni.
OdpowiedzUsuńByłam w Lizbonie kilka lat temu i mam na zdjęciach tego mistrza gitary, oglądając Twoje poczułam się, jakbym spotkała znajomego :) Tęsknię za portugalskim słońcem.
OdpowiedzUsuńWow...wow...świetne klimaty na zimowe popołudnie :)
OdpowiedzUsuńTen tramwaj między tymi wąskimi uliczkami.. No bosko.. Wygląda niesamowicie :-)
OdpowiedzUsuńNiebezpiecznie sie robi:) Lizbonie znowu kusi i przyciaga, a pora roku w sam raz, zeby tak chociaz na chwile...
OdpowiedzUsuńAj śliczne wzory i kolory pozdrawiam
OdpowiedzUsuńTęsknie za latem i podróżami. Piękne kolory :)
OdpowiedzUsuńCudoooownie!!! Nie znajduję innego słowa.
OdpowiedzUsuńJa czuję się, jak u siebie w Grecji... Za każdym razem. Pozdrawiam serdecznie.
Piękne widoki, aż chce się tam jechać i wypocząć.
OdpowiedzUsuńPrzyznam szczerze, że ja miejsca, które pokochałabym bądź skłonna byłabym 'zdradzić' z nim ojczyznę (przeprowadzka na stałe) nie poznałam jeszcze;>
OdpowiedzUsuńTakże czekam na wiosnę. Na obecną jednak pogodę w swoim mieście narzekać nie mogę: słonecznie, 10 stopni na plusie itd.:)
Mieszkam we Wloszech, wiec z pogoda u nas ok, ale Lizbona marzy mi sie juz od dawna... Bardzo ladne zdjecia i fajnie oddany klimat miejsca (tak mysle, bo jak pisalam jeszcze w L. nie bylam ale wlasnie tak jak piszesz ja sobie wyobrazam)
OdpowiedzUsuńWraz z moją narzeczoną jesteśmy na etapie wybierania miejsca na miesiąc miodowy. Powiem szczerze, że nie myśleliśmy o Lizbonie, ale chyba będziemy musieli i nad tą opcją się zastanowić :D Zrobię Ani niespodziankę i pokażę jej kilka zdjęć. Ciekawe co powie :D Dzięki za inspiracje!
OdpowiedzUsuń